Spelkenmerken:
- RogueVania: de progressieve verkenning van een onderling verbonden wereld, met de herspeelbaarheid van een rogue-achtige en de adrenaline-pompende dreiging van permadeath.
- Souls-lite-gevechten: op patronen gebaseerde bazen en volgelingen, wapens en spreuken met unieke gameplay. Doe het met wat je hebt en vergeet niet te rollen.
- Niet-lineaire voortgang: ontgrendel nieuwe niveaus bij elke dood en verken onontdekte delen van het kasteel terwijl je je voorbereidt op de onvermijdelijke bazen.
- Verkenning: Geheime kamers, verborgen doorgangen, charmante landschappen. De dood is het nieuwe teruglopen.
Roguelike, Rogue-lite, roguelike-achtig, rogueschmike! Hoe je ze ook noemt, de wereld kan altijd een andere gebruiken! Als zodanig willen we u het onwettige kind van de roguelike en de metroidvania, de RogueVANIA, voorstellen. Anywho, genoeg met het verkooppraatje, laten we eens nader kijken.
Bij metroidVania hebben we het echt over een vaste, met de hand ontworpen, onderling verbonden wereld. De game speelt zich af op een immens eiland dat nooit verandert. Alle biomen, bazen en de paden ertussen zijn vanaf het begin aanwezig. Ze bereiken is een ander verhaal...
In Dead Cells vervangt de dood echter de traditionele backtracking-monteur van een metroidvania. In het begin liggen er schijnbaar onbereikbare gebieden over je pad, maar de antwoorden op deze raadsels verschijnen als je het eiland verkent. Of het nu een sleutel is, een nieuwe acrobatische vaardigheid of een vergeten spreuk. Eenmaal ontdekt, blijft deze kennis bij je, zodat je nieuwe wegen naar je doel kunt openen. Ziek van de stinkende riolen? Ga over de wallen en haal een frisse neus! Het zijn je vaardigheden, speelstijl en natuurlijk de buit die je vindt die je pad bepalen.
Bovendien, zoals de term "RogueVania" (niet zo) subtiel impliceert, werden we ook behoorlijk sterk beïnvloed door de recente golf van roguelites. Als er geen checkpoints zijn om je te redden van je fouten, komt de adrenaline naar boven. En als je verliest, verlies je veel, dus je moet er levend uitkomen. In plaats van te vertrouwen op de klassieke formule van het onthouden van het levelontwerp en de plaatsing van de vijand, stelt procedurele generatie ons in staat om je instincten, reflexen en aanpassingsvermogen aan veranderende situaties te belonen.
Dit gezegd hebbende, zijn we ons ervan bewust dat de woorden "procedurele generatie" bij veel gamers beelden van waardeloze levels en oninteressante gameplay oproepen. Daarom hebben we gekozen voor een hybride oplossing, waarbij elke run een mashup is van zorgvuldig ontworpen "brokken" van niveau. Het idee is om je het gevoel te geven van een zorgvuldig handgemaakte wereld, terwijl je ervoor zorgt dat je elke keer een nieuwe ervaring hebt.
Verwacht echter niet dat het een wandeling in het park wordt. Op patronen gebaseerde monsters en veeleisende baasgevechten zullen je leren je gevechten te kiezen en je kracht op te bouwen. Elk wapen heeft zijn eigen unieke gevoel en rollen en ontwijken worden een tweede natuur, terwijl je leert omgaan met de menigte monsters die de onvoorbereiden zullen overweldigen. We gaan voor dat “zware, maar rechtvaardige” gevoel.
Moe van het geweld en de dood? Verken een beetje, maak een wandeling, geniet van het uitzicht vanaf de wallen, zoek een geheime kamer. Thomas en Gwen, onze grafische kunstenaars, laten nooit een kans voorbij gaan om indruk te maken met hun pixelart en een wereld te vormen die het ontdekken waard is. Misschien kom je zelfs iets meer te weten over de overlevering van de plaats, wie weet?
